Grudzień… Miesiąc urodzin Adama Mickiewicza… 220 lat temu to się wydarzyło… w Wigilię… a 63 lata temu nasza szkoła otrzymała imię Poety, który tworzył w okresie zwanym
w kulturze europejskiej epoką romantyzmu.
Myśliciele i artyści pierwszej połowy XIX w. odrzucali kult rozumu, uznając, że do wielu sfer rzeczywistości trzeba docierać innymi drogami, za pomocą wyobraźni, intuicji, wiary i uczuć… Najpiękniejsze z nich to MIŁOŚĆ… Jej motyw przewija się w wielu utworach poety. Być może jest to serdeczne echo jego młodzieńczej, niespełnionej i nigdy nie zapomnianej miłości do Maryli Wereszczakówny. Wysłuchaliśmy utworu „Do M***” zaprezentowanego przez Basię w wersji z filmu „Trędowata”, do muzyki Wojciecha Kilara.
Jedną z form miłości jest przyjaźń. Doświadczał jej poeta, spędzając
z przyjaciółmi piękne i trudne chwile na wileńskim uniwersytecie. Temu uczuciu poświęcił jedną z bajek, której adaptacji dokonali uczniowie klasy IV a.
Ze względu na sytuację polityczną polski romantyzm miał specyficzny charakter. Literatura
i sztuka wzięły na siebie zadania ocalenia tożsamości narodowej i szukania dróg odzyskania wolności. Twórcy podejmowali tematykę walki, oporu, historii, patriotyzmu czyli miłości do ojczyzny. Przywoływali wydarzenia świadczące o wielkości i sile polskiego ducha.
Po powstaniu listopadowym Adam Mickiewicz napisał wiersz Reduta Ordona. Jest to poetycka wizja obrony Warszawy przed Rosjanami . Wysłuchaliśmy fragmentu wiersza recytowanego przez Jakuba.
W 1834 r. poeta wydał w Paryżu ostatnie wielkie dzieło swego życia – Pana Tadeusza. Ten poemat epicki składający się z 12 ksiąg stał się najbardziej popularnym w kolejnych pokoleniach dziełem literatury polskiej. Być może jednym z nielicznych marzeń autora
(o dotarciu pod strzechy), które się spełniło. Szereg fragmentów tego dzieła weszło na stałe do polskiego języka potocznego i literackiego, a poszczególne jego części znane są jako wręcz osobne „dzieła” poetyckie (Inwokacja, Koncert Wojskiego, Epilog i inne). Uczniowie klasy VIII zilustrowali plastycznie wszystkie księgi epopei i przygotowali wystawę swoich prac. Natomiast uczniowie klasy V – Jakub i Weronika – recytowali fragmenty utworu.
„Poloneza czas zacząć — Podkomorzy rusza.
I z lekka zarzuciwszy wyloty kontusza
I wąsa podkręcając, podał rękę Zosi,
I skłoniwszy się grzecznie w pierwszą parę prosi.
Za Podkomorzym szereg w pary się gromadzi,
Dano hasło, zaczęto taniec — on prowadzi.”
To także znany fragment „Pana Tadeusza”. Polonez – reprezentacyjny polski taniec narodowy. Uroczysty, w którym gracji ruchów towarzyszą dostojne kroki. Mieliśmy okazję posłuchać i zobaczyć w tańcu uczniów klasy VIII.
Natchniony poeta, prorok, traktowany jako duchowy przywódca narodu. WIESZCZ, który widział wyzwolenie z niewoli po wielkiej, powszechnej wojnie ludów… W roku setnej rocznicy odzyskania niepodległości pamięci naszego patrona dedykowaliśmy uroczystość szkolną.
|